– Smoesjes zijn een vorm van zelfmedelijden –
1 september 2018
Door: Sven Janssen
Aangezien er op de vorige blog uiteenlopende reacties zijn gekomen, volgt hier een korte toelichting voor degenen die vonden dat het wat ver ging dat ik stelde dat je nooit meer op vakantie zou mogen. Niet dat ik in elke blog van plan ben om verantwoording af te gaan leggen over de voorgaande blog, maar in dit geval lijkt het me goed om even drie zaken op een rij te zetten:
- Wat is de bedoeling van een pittige stellingname
- Wat is het onderscheid tussen echte tegenslagen en smoezen
- Wat betekent dat voor de manier waarop je daarmee om kunt gaan
Om te beginnen moet je in een relatief kort stukje tekst als dit, soms iets sterker neerzetten dan je werkelijk bedoelt. Het is bedoelt om te prikkelen, om wakker te schudden of om aan het denken te zetten. Het gaat vervolgens vooral om de boodschap achter die stelling.
In de vorige blog was de boodschap: als je iets wil bereiken, moet je smoesjes achterwege laten. Als je gaat trainen, dan ga je met de mentaliteit om aan het einde van de training beter naar buiten te gaan dan je bent binnengekomen, en daarvoor zijn een paar dingen belangrijk. Eén daarvan is dat je je grenzen opzoekt. Is dat altijd makkelijk? Is dat altijd leuk? Lukt dat altijd? Drie keer nee. Maar het gaat erom dat je op zijn minst een poging waagt. Als het om wat voor reden dan ook echt tegenzit, is het soms al genoeg om je uren te maken. Het is heel normaal dat je fases hebt waarin het allemaal niet zo lekker loopt. In die gevallen is het al goed dat je er bent en íets doet, dan dat je helemaal weg blijft.
De essentie van de vorige blog ging vooral over het makkelijk wegblijven van je trainingen. Verzin zo veel excuses als je wilt om toch niet nog even een uurtje te trainen, maar realiseer je dat als je verder wilt komen, je hard voor jezelf moet durven te zijn. Ik heb geen tijd, ik begin volgende week weer, ik ben zo moe, ik heb nu vakantie, het is al laat, het is nog zo vroeg en vergelijkbare argumenten, betekenen gewoon dat je medelijden hebt met jezelf. En waar zelfmedelijden en gemakzucht begint, stopt ontwikkeling.